Blog: Wat een vrijheid zo'n downwinder!

Ben  vrij, leef je droom

Durf te dromen is een
ding,

maar ook nog durven te handelen naar die dromen, dat is het belangrijkst.

Inleiding

Mijn eerste downwinder en wat een topavontuur, misschien
zelfs een spirituele ervaring. Heb je wel eens een droom gezien als een
spirituele ervaring? Waarin dingen die gebeuren, of dingen die je ziet als een
synoniem staan met een diepere boodschap? Vandaag  voelde deze downwinder als een droom. “Ik
leefde mijn droom” als het ware.

Woodstock 69



Om half 1 was ik aanwezig op woodstock, waar ik rustig mijn kite oppompte en
bar uitrolde om vervolgens tot rust te komen turend naar de zee, wachtend op
Benn en Gerard als collega’s om te gaan kiten. Toen ze aankwamen nog even
relaxt een kopje thee gedronken bij woodstock om vervolgens om 3 uur te
vertrekken in 30+ knopen (een dikke windkracht 7) naar scheveningen. De golven
waren ongelofelijk hoog 3-3.5 meter soms en de wind bracht ons mee op ons
avontuur. Het was hard werken, met een snelheid van 20 km/uur downwind begonnen
we aan onze 70 kilometer reis. Ik bleef voornamelijk in het lagere water om
mijn top -en bottomturns te oefenen en mijn switch toeside te verbeteren, veel
slalommen dus. Na een uur kwam onze eerste stop. Even wat energie opdoen bij
langevelderslag.

Beachclub breakers/Noordwijk

Een half uur later was dan onze eerste echte stop bij

Noordwijk. Waar we aankwamen bij de strandtent horend bij hotel Ter Duin
genaamd breakers.

Ter duin is dat hotel, je weet wel,  waar
elk jaar het nederlands elftal verblijft om tot rust te komen bij het strand.
Dit was de enige strandtent die open leek op de weg dus we gingen naar binnen.
Het interieur was smetteloos en het zat vol met rijke lui, de beachclub zelf
werd gesponsord door Moët, 1 van deduurste en bekendste champagnes ter wereld.
Tevens was dit de eerste strandtent die ik heb gezien zonder een korreltje
zand. Dit was het preciese tegenovergestelde van woodstock. We werden
aangesproken door een ober: “wat komt u doen?” We wilden graag wat drinken en
gelukkig mocht dat. “Even vragen of dat mag, ik vind het eigenlijk wel
geinig,we ruimen straks wel het zand op als jullie weggaan” We werden begeleid
naar een een tafel en kregen een soort plate om op te zitten, zodat de bekleding
niet nat werd. Wat drinken besteld en wat meteen opviel waren de mensen om ons
heen. Je zag ze denken “Wat zijn die extreme lui nu aan het doen zeg? “. We
kregen onze bestelling en de ober zei vragend “De dames daar komen ook uit
bloemendaal en vragen wat jullie aan het doen zijn hier?”. We vertelde hem dat
we richting scheveningen gingen en hij keek verschrikt op. “Oehoeh
zeg:spannend!” Gedronken en we gingen weer het barre weer tegemoet. Tijdens de
launch zagen we dat heel beachclub breakers voor de ramen stond te kijken hoe
we weer weggingen.

Part 2: Weer op weg/Katwijk

En daar gingen we weer, het lage water was heerlijk smooth
en het was top om te varen, ook gingen de turns heerlijk en het toeside varen.
Slalom met achtjes met de kite deed vooral. Echter ging 10 minuten later knalde
mijn strap uit t board. Ter hoogte van Katwijk ging ik naar het strand.
Gelukkig had ik het schroefje nog dus snel de kite weer neer en ik rennen naar
de dichtbijzijnste strandtent, welke gelukkig ook open bleek te zijn. Een
spontane blonde meid  had een
schroevendraaier zodat ik  het board weer
snel kon maken.

Katwijk-Scheveningen

“Launchen en daar gingen we weer. De keihard wind beukte nog
altijd in op onze lichamen. Ik ging nu echt verschillende keren echt snoeihard
over het water, afgewisseld met heerlijke turns. Nog een korte stop om uit te
rusten halverwege en voor we het wisten zag ik de van pier van scheveningen al
in het mistige weer opdoemen. Toen we op het strand aankwamen hebben we hier
snel ingepakt en snel wat gegeten bij de mc donalds, betaalt met een nat
tientje. De drybag bleek achteraf toch niet “dry” genoeg.

Openbaar vervoer terug naar Woodstock69



De weg terug begon nu. Eerst met de tram naar naar den haag HS, in onze natte
zanderige wetsuit uiteraard en ons boardje en opgerolde kite. Na de tram
wederom met een nat tientje op het treinstation een treinkaartje gekocht om zo
richting haarlem te gaan. 

Gedurende dit openbaar vervoer kregen we hele wisselende opmerkingen. Sommige
ouderen zeiden hoe verschrikkelijk asociaal we wel niet waren”jullie missen wat
in je opvoeding!”, “ik hoop dat de conducteur jullie eruit mietert”. terwijl
anderen juist heel bewonderingswaardig en geinteresseerd waren en het
hartstikke leuk vonden wat we hadden gedaan, gelukkig waren dit er veel meer! We
hadden zoiets van: waar maak je je druk om man, de rustig aan. Overstap gemaakt
op Leiden en vanaf daar was een leuke meid aangehaakt welke ook naar Haarlem
moest met de trein. Hier relaxt mee gepraat over hoe erg mensen zich druk maken
in het doordeweekse leven terwijl er eigenlijk niets aan de hand is.

Toen we bij haarlem station waren hebben we een jointje
gehaald bij de coffeeshop in  vervolgens
eenvoudig met een bus naar bloemendaal weer te vertrekken. In deze bus nog een
relaxte surfer ontmoet die aangaf hoe erg hij zich irriteerde aan mensen die
niet ontspannen op het water liggen maar vaak erg gespannen/zeikend. Ik voelde
in de bus nog niets eigenlijk van de joint, op het loopgedeelte terug naar
woodstock werd dit meer en voelde het echt als een epische ervaring, voor ons
allen trouwens. Gerard sprak me nog even aan dat hij merkte dat ik op mijn
hoede binnenkwam bij breakers maar dat was er nu wel af. I was going with the flow, living my
(dream)life, not giving a shit. Zo voelde het althans. Snel omgekleed
bij Woodstock en richting huis.

Terugrit met de auto

Ik begon mij pas te bezeffen in de auto dat dit echt als een
droom aanvoelde vandaag. Mijn terugweg in de auto voelde als een beseffing van
wat ik net had meegemaakt als “droom”. Hierin waren twee kampen/typen mensen.
Het type van de mensen welke niet outside of the box kunnen denken en de mensen
die dat wel kunnen werden tegen over elkaar gezet.

De mensen outside de box dachten                                                  De mensen die dit niet konden
-ober@ breakers                                                                                       -beachclub
breakers in het algemeen

-De meid welke vriendelijk hielp in de strandtent 2                            -ouderen in de trein.

-De meid in de trein/ anderen positieve passagiers/passanten in het ov

-En natuurlijk wij als downwinders

Nadat ik dit had bedacht dacht ik aan hoe goed het wel niet
voelde om outside de box te denken en geen shit te geven wat anderen dachten,
maar gewoon je eigen droom te leven! Lekker relaxt bij woodstock/zeestock
werken en soms een downwinder. Voor mijn gevoel doe ik het nu en hoop ik te
blijven doen. Het voelt nu of ik voor een keuze sta, een soort T-splitsing. De
ene weg gaat naar het leven waarin ik ga werken als fysiotherapeut “het normale
burgerlijke (breakers) leven”. De andere richting het “vrije” droomleven van
nu, van wood –en zeestock en downwinderen.



 Ik ga proberen om een mijn droomleven
voort te zetten, maar wel als fysiotherapeut. Geef mij maar de paarse pil!